SPP – do Parlamentarzystów RP
Szanowni Posłowie Rzeczpospolitej Polskiej,
W dniu 11 marca 2020 roku Międzynarodowa Organizacja Zdrowia ogłosiła, iż epidemia SARS – CoV- 2 wywołująca chorobę COVID – 19 stała się pandemią, a 13 marca br. na obszarze Polski ogłoszony został stan zagrożenia epidemiologicznego.
Jako członkowie władz Stowarzyszenia Pralników Polskich zdajemy sobie sprawę iż sytuacja ta wpłynęła bardzo negatywnie na działalność naszych firm – branży pralniczej, a nawet na ich dalsze funkcjonowanie czy istnienie.
Niektórym to stwierdzenie może wydawać się absurdalne, bo przecież w sytuacji podwyższonej konieczności zachowania czystości i walki z zakażeniem, branża nasza powinna „kwitnąć”. Ale to nie jest prawda.
W krańcowo trudnej sytuacji znajdują się zarówno pralnie wykonujące usługi na rzecz hoteli, zakładów gastronomicznych czy klientów indywidualnych, ale także pralnie sieciowe oraz te, należące do innych, prywatnych inwestorów, a znajdujące się w centrach handlowych.
Działalność, z powodu zamknięcia obiektów komercyjnych i ograniczeniu rezerwacji o ponad 90% spadła do zera. Mamy wiele sygnałów z Polski o całkowitym zamknięciu pralni ze względu na brak bieżących zleceń.
Natomiast wejście w życie rozporządzenia ograniczającego handel w obiektach wielkopowierzchniowych w związku z epidemią koronowirusa, dopuściło możliwość prowadzenia usług pralniczych na terenie centrów handlowych.
Korzystając z tego zapisu od samego początku epidemii nasze placówki są otwarte. Udało się przekonać pracowników aby, mimo zagrożenia dla ich własnego zdrowia, przychodzili do pracy.
Wprowadziliśmy w naszych pralniach najwyższe standardy bezpieczeństwa aby uchronić pracowników i klientów przed ewentualnym zakażeniem.
Niestety zamknięcie prawie wszystkich punktów handlowym i znikome zainteresowanie zewnętrznymi usługami prania, spowodowało drastyczny spadek obrotów w porównaniu z poprzednimi miesiącami.
Dzierżawcy zakładów spotykają się także, ze strony administracji centrów handlowych, z wymuszaniem zamknięcia obiektów pralni ze względu na generowanie dodatkowych, ponoszonych przez nich kosztów (ochrona, sprzątanie).
W związku pracami nad projektem ustawy o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw, uprzejmie przedstawiamy następujące uwagi.
Uproszczona procedura wnioskowania o odroczenie i rozłożenie na raty płatności podatków i składek
Z najnowszych zapowiedzi rządu wynika, że w przedmiotowym projekcie zostanie dodatkowo uwzględnione zwolnienie mikroprzedsiębiorców, których obroty spadły co najmniej o 50%, ze składek na okres 3 miesięcy. Oczekujemy pilnego doprecyzowania propozycji w tym zakresie oraz przedstawienia ich szczegółów, aby możliwe było dokładne określenie grupy przedsiębiorców, którzy będą uprawnieni do skorzystania z tego rozwiązania.
Niezależnie od przejściowego zwolnienia niektórych podmiotów ze składek, z którego nie będą mogli skorzystać przedsiębiorcy zatrudniający 10 i więcej pracowników lub doświadczający znacznego spadku obrotów – lecz mniejszego niż 50% – potrzebne jest zastosowanie innego instrumentu w postaci uproszczonej procedury wnioskowania o odroczenie i rozłożenie składek na raty. Analogiczne rozwiązanie powinno być również zastosowane w odniesieniu do zobowiązań podatkowych. Uproszczona procedura powinna przewidywać, że w przypadku spadku obrotów gospodarczych podatnika lub płatnika składek o co najmniej 25% w ciągu co najmniej 1 miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym składany jest wniosek, automatycznie udzielane jest odroczenie lub rozłożenie na raty płatności podatków lub składek. Takie rozwiązanie dawałoby przedsiębiorcom pewność odnośnie do decyzji organów podatkowych i ZUS, jakiej mogą oczekiwać, a także uprościłoby pracę organom administracji publicznej, które zamiast rozpatrywać każdą sprawę indywidualnie mogą zastosować jednolite wytyczne do wydawanych decyzji.
W związku z powyższym proponujemy uzupełnienie przepisów ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych o art. 15ya. i 15yb. o następującej treści:
„Art. 15ya. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii podatnik, będący mikroprzedsiębiorcą lub małym przedsiębiorcą w rozumieniu art. 7 pkt 1 i 2 ustawy – Prawo przedsiębiorców z dnia 6 marca 2018 r. (Dz. U. 2018 poz. 646), może wystąpić do organu podatkowego z wnioskiem o:
1) odroczenie terminu płatności podatku lub rozłożenie zapłaty podatku na raty na szczególnych zasadach w związku z epidemią COVID-19;
2) odroczenie lub rozłożenie na raty zapłaty zaległości podatkowej wraz z odsetkami za zwłokę̨ na szczególnych zasadach w związku z epidemią COVID-19 – pod warunkiem, że powstała ona nie wcześniej niż w dniu 1 lutego 2020 r.
2. Organ podatkowy udziela odroczenia lub rozłożenia na raty, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, pod warunkiem spadku obrotów gospodarczych podatnika, rozumianych jako sprzedaż towarów lub usług, liczony w ujęciu ilościowym lub wartościowym, łącznie nie mniej niż o 25%, w ciągu co najmniej 1 miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym składany jest wniosek.
3. Odroczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, udziela się na każdy miesiąc, w którym obowiązuje stan zagrożenia epidemicznego lub stan epidemii, począwszy od miesiąca poprzedzającego miesiąc złożenia wniosku przez podatnika.
4. Rozłożenie zapłaty podatku na raty udziela się na okres wskazany przez podatnika we wniosku, nie dłużej niż na 12 miesięcy. Spłata należności rozłożonych na raty zaczyna się od miesiąca następującego po miesiącu, w którym odwołany został stan zagrożenia epidemicznego lub stan epidemii.
5. Organ podatkowy przekazuje podatnikowi decyzję w sprawie udzielenia lub odmowy udzielenia podatnikowi odroczenia lub rozłożenia na raty, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, w terminie 5 dni roboczych od dnia otrzymania wniosku. Decyzje wydane po tym terminie mogą dotyczyć jedynie udzielenia odroczenia lub rozłożenia na raty.
Art. 15yb. 1. W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii płatnik składek w rozumieniu art. 4 pkt 2 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych z dnia 13 października 1998 r. (Dz. U. 1998 Nr 137 poz. 887), będący mikroprzedsiębiorcą lub małym przedsiębiorcą w rozumieniu art. 7 pkt 1 i 2 ustawy – Prawo przedsiębiorców z dnia 6 marca 2018 r. (Dz. U. 2018 poz. 646), może wystąpić do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z wnioskiem o odroczenie terminu płatności należności z tytułu składek oraz rozłożenie należności na raty na szczególnych zasadach w związku z występowaniem COVID-19.
2. Zakład udziela odroczenia lub rozłożenia na raty, o którym mowa w ust. 1 pkt 1 i 2, pod warunkiem spadku obrotów gospodarczych płatnika, rozumianych jako sprzedaż towarów lub usług, liczony w ujęciu ilościowym lub wartościowym, łącznie nie mniej niż o 25%, w ciągu co najmniej 1 miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym składany jest wniosek.
3. Odroczenia, o którym mowa w ust. 1, udziela się na każdy miesiąc, w którym obowiązuje stan zagrożenia epidemicznego lub stan epidemii, począwszy od miesiąca poprzedzającego miesiąc złożenia wniosku przez płatnika.
4. Rozłożenie zapłaty składek na raty udziela się na okres wskazany przez płatnika we wniosku, nie dłużej niż na 12 miesięcy. Spłata należności rozłożonych na raty zaczyna się od miesiąca następującego po miesiącu, w którym odwołany został stan zagrożenia epidemicznego lub stan epidemii.
5. Zakład przekazuje podatnikowi decyzję w sprawie udzielenia lub odmowy udzielenia płatnikowi odroczenia oraz rozłożenia na raty, o którym mowa w ust. 1, w terminie 5 dni roboczych od dnia otrzymania wniosku. Decyzje wydane po tym terminie mogą dotyczyć jedynie udzielenia odroczenia lub rozłożenia na raty.”
Odejście od zasady rozpatrywania wniosków o udzielenie finansowania na ochronę miejsc pracy zgodnie z kolejnością ich wpływu
Wnioski, o których mowa w projektowanym art. 15g ust. 1 ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych, planuje się rozpatrywać według kolejności ich wpływu, do wyczerpania środków. Biorąc pod uwagę, że środki Funduszu Gwarantowanych Świadczeń Pracowniczych przewidziane na finansowanie tego zadania wynoszą 800 mln zł, co wystarczy na dofinansowanie wynagrodzeń przez 3 miesiące co najwyżej 170 tys. pracowników, można spodziewać się ich bardzo szybkiego wyczerpania w bardzo krótkim czasie po rozpoczęciu przyjmowania wniosków. W związku z tym proponujemy odstąpienie od tej zasady oraz uwzględnienie mechanizmu szybkiego zwiększania środków dostępnych w ramach tego programu, tak aby każdy przedsiębiorca spełniający określone w projektowanych przepisach mógłotrzymywać wsparcie na ochronę miejsc pracy w czasie trwania epidemii COVID-19.
Przywrócenie wymogów higienicznych pralni szpitalnych lub pracujących na rzecz szpitali
Przepisy obowiązującego rozporządzenia Ministra Zdrowia z 26 marca 2019 r. w sprawie szczegółowych wymagań, jakim powinny odpowiadać pomieszczenia i urządzenia podmiotu wykonującego działalność leczniczą nie dotyczą pralni szpitalnych. Takie regulacje po raz ostatni przewidywało rozporządzenie z 2011 r. w sprawie wymagań, jakim powinny odpowiadać pod względem fachowym i sanitarnym pomieszczenia i urządzenia zakładu opieki zdrowotnej , które utraciło moc w 2012 r. Odtąd polskie prawo nie reguluje wymagań sanitarnych i higienicznych pralni i usług prania wykonywanych dla szpitali.
Tymczasem, bielizna szpitalna może być skażona drobnoustrojami i tym samym powodować zakażenia szpitalne. Bielizna szpitalna może być źródłem zakażenia pacjentów gronkowcem złocistym (w tym szczepami metycylino-opornymi Staphylococcus aureus, MRSA), Streptococcus pyogenes, Pseudomonas aeruginosa, Bacillus cereus, wankomycyno-opornymi szczepami enterokoków (VRE) oraz wielolekoopornymi szczepami pałeczek jelitowych. Znane są przypadki ognisk epidemicznych wywołanych przez dermatofityczny grzyb Microsporum canis, a także przypadki mukormykozy, wywołane przez grzyb Rhizopus delemar. Kontakt ze skażoną bielizną szpitalną może być powodem zakażeń nie tylko pacjentów, lecz także pracowników medycznych i personelu pomocniczego. Zmniejszenie ryzyka przeniesienia drobnoustrojów w placówce opieki zdrowotnej wymaga m.in. właściwego, profesjonalnego procesu prania. Nie ma wątpliwości, że jakość usług pralniczych, warunki przechowywania wypranej bielizny w pralni, jej transport do szpitala lub na oddział oraz prawidłowe przechowywanie bielizny w szpitalu w znacznym stopniu decydują o czystości mikrobiologicznej bielizny szpitalnej. Wobec powyższego, w celu usunięcia luki w przepisach sanitarno-higienicznych dotyczących szpitali, proponuje się wprowadzić zmiany do ustawy ustawy o działalności leczniczej oraz ustawy o Państwowej Inspekcji Sanitarnej. W następstwie tych zmian proponuje się wydanie – załączonego do niniejszego pisma – rozporządzenia Ministra Zdrowia w sprawie wymagań sanitarnych pralni podmiotu wykonującego działalność leczniczą w rodzaju stacjonarne i całodobowe świadczenia zdrowotne i podmiotu wykonującego usługi pralnicze na rzecz takiego podmiotu leczniczego oraz wymagań sanitarnych prania i przewozu bielizny używanej w takich podmiotach leczniczych.
Jesteśmy jako władze Stowarzyszenia Pralników Polskich otwarci na wszystkie propozycje współpracy z władzą ustawodawczą, administracją rządową oraz organizacjami pracodawców przy wypracowaniu wspólnego i spójnego programu łagodzenia skutków katastrofy społecznej i finansowej.