XXIV KONFERENCJA SPP – WARSZAWA

XXIV KONFERENCJA SPP – WARSZAWA

W dniach 30 września – 01 października 2016 roku odbyła się w Warszawie XXIV Konferencja Stowarzyszenia Pralników Polskich, zorganizowana wspólnie z Oddziałem Warszawskim Stowarzyszenia Włókienników Polskich.

Konferencji przewodniczyły: Prezes Stowarzyszenia Pralników Polskich Cecylia Wyszomierska Matczak oraz Prezes Oddziału Warszawskiego Stowarzyszenia Włókienników Polskich Jadwiga Zielińska.

Tematyka wspólnego spotkania była bardzo ciekawa i przyciągnęła swą różnorodnością ponad 120 uczestników.

Pierwszym zagadnieniem była prezentacja „Ścieki – Przyjaciel czy wróg”, Marcina Jonasza oraz Grzegorza Simsona.

Prelegenci przedstawili podstawowe akty prawne związane z oczyszczaniem ścieków, a mianowicie:

1. Ramową Dyrektywę Wodną UE z 2000 roku 97/271/EWG,
2. Ustawę Prawo Wodne z 18.07.2001 roku z późniejszymi zmianami,
3. Ustawę Prawo Ochrony Środowiska z 27.04.2001 roku z późniejszymi zmianami,
4. Ustawę o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków z 07.06.2001 roku z późniejszymi zmianami.

A także wybrane akty wykonawcze – rozporządzenia:

1. Rozporządzenie Ministra Środowiska z 16 grudnia 2014 roku (Dz. U. 2014 poz. 1800) w sprawie warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi, oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego,
2. Rozporządzenie Ministra Budownictwa z 14 lipca 2006 roku (Dz. U. 2006 nr 136 poz. 964) w sprawie sposobu realizacji obowiązków dostawców ścieków przemysłowych oraz warunków wprowadzania ścieków do urządzeń kanalizacyjnych (z późniejszymi zmianami),
3. Rozporządzenie Ministra Środowiska z 10 listopada 2005 roku w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego, których wprowadzanie w ściekach przemysłowych do urządzeń kanalizacyjnych wymaga uzyskania pozwolenia wodnoprawnego.

Zwrócono uwagę na dopuszczalne wartości wskaźników, zawarte w załączniku do Rozporządzenia Ministra Budownictwa a 14 lipca 2006 roku w zakresie:

1. Zanieczyszczeń dla niektórych substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego w ściekach przemysłowych wprowadzanych do urządzeń kanalizacyjnych, np. rtęć, kadm, DDT, PCB, chloroform, itp.,
2. Pozostałych wskaźników zanieczyszczeń w ściekach przemysłowych wprowadzanych do urządzeń kanalizacyjnych, np. zawiesiny, ChZT, BZT5, azot amonowy, itp.

Zaprezentowano dopuszczalne wartości dla wskaźników zanieczyszczeń w ściekach przemysłowych odprowadzanych do urządzeń kanalizacyjnych a także przykładowy skład ścieków pralniczych(zawiesiny ogólne, chlorki, siarczany, fosforany, itd.), ich stężenie dopuszczalne i stężenie faktyczne.

Burzliwą dyskusję Uczestników Konferencji wywołały finanse, a mianowicie informacje dotyczące stawek kar za przekroczenie warunków wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi a także podwyżki cen wody i ścieków w latach 2008-2015.

Analizy rynku usług pralniczych w Polsce przestawił Paweł Mielczarek z POLTEXTIL-u.

Całkowita, roczna wielkość prania instytucjonalnego w Polsce szacowana jest na około 371 000 ton. Czyli miesięczna wielkość usług pralniczych to około 30 900 ton a dzienny wolumen tekstyliów do prania w pralniach przemysłowych wynosi około 1190 ton.

Struktura asortymentowa pranych tekstyliów w pralniach przemysłowych wygląda następująco:

1. Bielizna szpitalna to około 450 ton dziennie,
2. Hotelowo-gastronomiczna to około 420 ton dziennie,
3. Odzież robocza to około 320 ton dziennie.

Prelegent omówił tendencje na rynku pralniczym w Polsce:

1. Na tle Europy Zachodniej polskie pralnictwo jest wciąż rynkiem rozwijającym się,
2. Największy udział w rynku obejmują usługi na rzecz zakładów opieki zdrowotnej,
3. W sektorze szpitalnictwa obserwuje się wzrost wolumenu bielizny przypadającej na jedno łóżko, przy jednoczesnym zmniejszeniu się liczby serwisowanych łóżek,
4. Najszybciej rozwija się rynek usługi prania odzieży roboczej. Może to wkrótce spowodować, że ilość pranej tego typu odzieży „wyprzedzi” bieliznę szpitalną,
5. Rynek bielizny hotelowej rozwija się z najmniejszą dynamiką pomimo wielu nowych inwestycji gdyż wskaźnik wykorzystania miejsc noclegowych nie rośnie proporcjonalnie do przyrostu miejsc noclegowych,
6. Następuje wypieranie z rynku małych zakładów pralniczych przez duże zakłady, głównie modernizowane, z niższymi kosztami jednostkowymi produkcji a także zachodzą procesy konsolidacji,
7. Obecnie większość jednostek ochrony zdrowia jest nadal obsługiwana przez pralnie o przerobie do 5 ton na dobę ale w perspektywie czasu, z uwagi na uwarunkowania higieniczne i prawne, duże zakłady o podaży ponad 10 ton na dzień przejmowały swój udział w rynku szpitalnym i pomocy społecznej,
8. Na koniec zauważyć, że nie ma w tej chwili w Polsce specjalistycznych pralni dla obsługi zakładów opieki społecznej (ZPO i DPS) i należy spodziewać się ich rozwoju w przyszłości
9. Katarzyna Flont wykładem „Etyka zawodowa w biznesie pralniczym. Czy życzliwość i etyczna konkurencja się opłaca”? włożyła przysłowiowy „kij w mrowisko”.Jak stwierdził Milton Friedman „Biznes ma się zajmować biznesem”. Gdzie w tym znajdzie się miejsce na etykę, traktowaną jako naukę o naturze człowieka, jego działaniach i motywach tych działań? Gdzie jest miejsce na zbiór norm i reguł, dzięki którym wiemy co jest słuszne a co nie, i jakie są obowiązki osoby postępującej moralnie?

   I wreszcie relacja: prawo – moralność. Bo przecież nie wszystko co jest prawnie usankcjonowane jest moralnie dopuszczalne.

   Stosowanie etycznych metod w biznesie skupia się na kilku płaszczyznach:

   1. W relacjach z klientami – poprzez uczciwe informowanie ich a nie manipulację,
   2. wysoką jakość sprzedawanego produktu lub wykonywanej usługi, sposób zdobywania ich zaufania metodą zachęcania a nie przekupstwa, zawieranie umów korzystnych i symetrycznych dla obu stron, uczciwe rozstrzyganie reklamacji.
   3. W relacjach z innymi firmami (kontrahentami, dostawcami, firmami konkurencyjnymi) – poprzez solidne wywiązywanie się z terminów zawartych w umowach: płatności, dostaw, rozliczeń, nie proponowanie cen za usługę poniżej cen realnych („wojny cenowe”), nie dających satysfakcji, powodujących tylko stres i „ból głowy”, rozpowszechnianie nieprawdziwych informacji o konkurencji, dawanie łapówek aby za wszelką cenę zdobyć zlecenie.
   4. W relacjach z pracownikami – poprzez traktowanie ich po partnersku i spowodowanie, że będą czuli się odpowiedzialni za to co robią i za firmę, w której pracują.A walka za wszelką cenę szkodzi wszystkim i nikt na tym nie wychodzi dobrze. Gdy „idziemy na całość”, walczymy do „ostatniej kropli krwi”, np. poprzez zaniżanie cen do granic opłacalności to szkodzimy wszystkim, a przede wszystkim sobie.Przede wszystkim starać się podnosić jakość wykonywanych usług poprzez unowocześnianie parku maszynowego, wprowadzanie nowych, oszczędnych technologii ale też dbać o dobre, długotrwałe relacje z naszymi klientami i ludźmi z branży.
   5. Gdy inni idą na skróty głośno powiedz im: „NIE!” I graj czysto!
   6. Co w takim razie warto robić?
   7. Bo najważniejsza jest współpraca. Gdy jesteśmy w stanie się dogadać, stosować się do zdrowych reguł konkurencji i dotrzymujemy powziętych ustaleń, to zarabiamy więcej.Zawsze na konferencjach Stowarzyszenia Pralników Polskich bardzo dużym zainteresowaniem cieszą się wykłady z dziedziny włókiennictwa , bo problemów z praniem różnego rodzaju wyrobów, często z nowoczesnych surowców, jest mnóstwo.Podbudowę teoretyczną zaprezentował Andrzej Sapieja, Wiceprezes Oddziału Warszawskiego Stowarzyszenia Włókienników Polskich w prezentacji „Problemy z identyfikacją surowców w wyrobach włókienniczych”.

      I tak omówił marketingowe sztuczki producentów wyrobów z „włókna bambusowego”, szeroko reklamowane, z właściwościami antybakteryjnymi i antygrzybiczymi.

      Czym są w takim razie „włókna bambusowe stosowane w wyrobach tekstylnych?

      Są to sztuczne włókna celulozowe, do produkcji których użyto bambusa jako surowca dostarczającego celulozę. Do produkcji włókien sztucznych można pozyskiwać celulozę z różnych roślin, najczęściej pozyskuje się ją z drewna i jest to proces znany od dawna.

      Prolen® to nazwa, która może skojarzyć się z lnem a jest to w rzeczywistości syntetyczne multifilamentowe włókno polipropylenowe produkowane w Słowacji, przez firmę Chemosvit Fibrochen. Włókno to jest stosowane w przemyśle pończoszniczym, bielizny bezszwowej, do wyrobu odzieży sportowej, bandaży i odzieży szpitalnej. Ma idealne cechy: jest najlżejszym z włókien, nie traci kolorów, szybko schnie a odzieży nie trzeba prasować.

      Kolejną ciekawostką jest SeaCell®, czyli włókno sztuczne, otrzymane z naturalnej celulozy z wbudowanymi cząstkami alg morskich, opracowane przez firmę Zimmer AG.

      W czasie produkcji tych włókien, do roztworu przędzalniczego celulozy dodaje się algi morskie w formie np. proszku.

      Substancje odżywcze (minerały, pierwiastki śladowe, aminokwasy, węglowodany, tłuszcze, witaminy), zawarte w algach, w trakcie użytkowania wyrobów są stopniowo uwalniane z włókien na skutek naturalnej wilgotności i temperatury ciała podczas użytkowania.

      Włókno to wykorzystywane jest głównie do produkcji bielizny, pościeli, ręczników oraz odzieży sportowej.

      Włókno INGEO to handlowa nazwa włókna poliestrowego z polilaktydu (PLA) wytwarzanego na bazie skrobi z kukurydzy lub soi. INGEO odporne jest na działanie warunków atmosferycznych, jest niepalne i plamoodporne. W trakcie kompostowania, przy wysokiej temperaturze i dużej wilgotności, ulega całkowitej degradacji.

      W razie wątpliwości przy identyfikacji włókien możemy sięgnąć po pomoc naukową „Leksykon chemicznych włókien tekstylnych”. Zawiera on 300 nazw handlowych włókien chemicznych i ich producentów.

      Definicję nieznanej nam nazwy włókna mogliśmy znaleźć w normie:

      PN-ISO 2076:1995 – Tekstylia – Włókna chemiczne – Nazwy rodzajowe i definicje.

      Napisałam mogliśmy gdyż norma polska została zastąpiona w 2014 roku normą europejską:

      PN-ENISO2076:2014-02, dostępną tylko w wersji angielskiej.

      W trakcie XXIV Konferencji bardzo interesująco zaprezentowały się firmy:

      Radomskie Tekstylia Przemysłowe, CLOVIN SA, MAGIELEK Stanisław Twaróg, EKO STYL RENTAL, ALVLA z Czeskiej Republiki, KAESER Kompresoren oraz AWA.